Klasik Ve İşbirliği İle Öğretim Yaklaşımlarının İlköğretim Birinci Kademe (10-12yaş) Öğrencilerinin Beden Eğitimi Derslerine Yönelik Tutumlarına Etkisinin İncelenmesi

Abstract

Araştırmanın çalışma grubunu, ilköğretim birinci kademe sınıflarında okuyan, yaş ortalaması 10,15 ± 3,37 olan 26 öğrenci oluşturmaktadır. Oluşturulan grubun yarısı ile klasik (geleneksel), diğer yarısı ise işbirliği ile beden eğitimi öğretim yaklaşımı uygulanmış ve elde edilen veriler karşılaştırılmıştır. Veri toplama aracı olarak kullanılan envanter, 6 haftalık eğitim öncesi ve sonrasında uygulanmış ve her iki grubun beden eğitimi derslerine karşı tutumlarına yönelik farklılıklar karşılaştırılmıştır. Araştırmada uygulanan 6 haftalık klasik beden eğitimi öğretimi, program hedefleri doğrultusunda(Demirci, 2008) beden eğitimi dersleri haftada iki saat olarak uygulanmıştır. İşbirliği ile öğretim yaklaşımının uygulandığı grubun öğretim programı, işbirliği ile öğrenme tekniklerinden De Vries (1976) ve Slavin (1978–1980) tarafından geliştirilen ''Takım–Oyun–Turnuva'' Johnson ve Johnson (1994) tarafından geliştirilen ''Birlikte Öğrenme'' yapıları üzerine kurulmuştur. Konu ile ilgili araştırmaların, işbirliği ile öğrenmenin cinsiyet, yetenek ve sınıf düzeyi, kültürel köken gibi birçok özellik gösteren öğrenci gruplarında yapıldığını, görmekteyiz. Bizim araştırmamızda çalışma ve kontrol gruplarında karma(heterojen grup) eğitim uygulanmış ve istatistiksel değerlendirmede cinsiyet değişkeni yerine grup (çalıŞma ve kontrol) değişkenine bakılmıştır. Değişkenlerin betimleyici istatistikleri kapsamında ortalamaları, standart sapmaları, frekans ve yüzde bulguları incelendi. Karşılaştırmalı analizlerde Ki-Kare Testi kapsamında Mc Nemar Testi ve Bağımlı iki grup arasındaki farkların ölçümünde Eşleştirilmiş Örneklem t Testi kullanıldı, sonuçlar tablo ve yorumları ile birlikte verildi. Çapraz tablo ve Mc Nemar testine göre p = 0,146 > 0,05 olduğu için öğrencilerin önceki bulguları ile sonraki bulguları arasında fark olmadığına ilişkin kurulan sıfır hipotezi kabul edildi. Yani öğrencilerin önceki görüşleri ile sonraki görüşleri arasında %95 güven düzeyi ile bir fark olmadığı söylenebilir. Eşleştirilmiş örneklem t testi tablosuna göre kontrol gurubunun ön ve son test toplam puanları arasında %95 güven düzeyi ile istatistiksel olarak anlamlı bir fark olmadığı görülmüştür. Genel olarak öğrencilerin ön test toplam puanları ile son test toplam puanları arasında %95 güven düzeyi ile istatistiksel olarak anlamlı bir fark olmadığı görülmüştür (p=0,390>0,05). Tanımlayıcı istatistiklere göre, öğrencilerin ön test toplam puan ortalamaları ile son test toplam puan ortalamaları birbirine çok yakındır. Bu nedenle puanlar arasında istatistiksel olarak anlamlı bir fark gözlememektedir