Abstract:
Stüdyo eğitimi mimarlık eğitiminin merkezinde yer almaktadır. Öğrenciler, çeşitli malzeme ve teknikler
kullanarak bir üretim sürecinin içinde yer almakta ve karşılıklı tartışmalar sonucunda ürünlerini
geliştirmektedir. Bu nedenle stüdyo eğitimi esnasında öğrencilerin öğreticilerle ya da kendi aralarında
kurdukları iletişimde ‘temas’ çok önemlidir. Yaşanan COVID-19 salgını ile tedirgin edici bir özellik
kazanan dokunma eylemi gündelik yaşamda yeni yöntemler geliştirilmesine neden olmuştur. Eğitim
sisteminde ise çevrimiçi eğitim modeli yeni yöntem olarak uygulanmaktadır. Çalışmada mimarlıkta
stüdyo eğitimi ile dokunma eyleminin iletişim ve algılama sürecindeki önemi çerçevesinde literatür
taraması yapılmıştır. Bu çalışmada salgın nedeniyle fiziksel olarak etkileşimde olunan mekânlardan
ayrılarak çevrimiçi modelin imkânları ile gerçekleştirilen “temassız” mimari stüdyo eğitimi deneyimi ele
alınmıştır. Yaşanan ‘Temassız Deneyimler’ mimarlık eğitiminde fiziksel olarak bir arada olmanın ne
denli önemli olduğunu göstermekle beraber mekânın eğitimdeki rolünü de ortaya çıkarmıştır. Bu
kapsamda çeşitli olumlu etkileri de barındıran çevrimiçi eğitim modelinin stüdyo eğitiminde ise
eksikliklere neden olduğu sonucuna varılmıştır.
